AIDER
Adri Blonk
Vrij
Wat een ruimte om je heen
Allemaal voor jou alleen
Het is je voor niets gegeven
Zoals zo vele dingen in het leven
Iedere dag zijn ze er weer
Kom op pak ze dan een keer
Je bent toch vrij geboren
En mocht er helemaal bijhoren
Onbevangen en vrij ging je op ontdekkingstocht
Tot je merkte dat dit en dat niet mocht
Allemaal beperkingen door anderen opgelegd
En daarbij dan nog veel dingen door jezelf ontzegd
Kom dan toch je bent toch niet van steen
Sloop die muren om je heen
Het leven is je toch zomaar gegeven
Ga het dan eens onbevangen beleven
Want ook voor jou geeft de bron telkens een nieuwe dag
Dat je weinig moet en heel veel mag
Er zijn zoveel goede dingen in het leven
Grijp ze dan het duurt maar even
Woorden
Hoe moeten wij zeggen wat we bedoelen
Als we zelf niet goed weten wat wij voelen
Want om uiting te geven aan een gevoel intens en fijn
Daarvoor zijn simpele woorden veel te klein
Afbreuk
Alleen maar denken aan wat je moet en niet aan wat je mag
Doet afbreuk aan het wonder van telkens weer een nieuwe dag
Leven
Struikelen vallen en opstaan
Dat vormt voor een groot deel ons bestaan
En of we nu rijk zijn of arm
De zon is voor ons alleen even warm
Wat er ook was en wat het nog zal geven
Het hoort allemaal bij het leven
Hopen
Hopen op beter, hopen op meer
Maar als het echt niet lukt doet dit zeer
Hoe vaak had je geen hoopvolle dagdromen
Dat het allemaal nog wel een beetje goed zou komen
Wie weet of dit of dat nog eens gebeurt
Doch als het niet komt of lukt, lijkt je hoop verscheurd
Is er dan niets meer om op te bouwen
Of je aan vast te houden
Er is toch een God en heer
Dat hoor je in de kerk telkens weer
Maar waarom als je verrekt van verdriet
Is hij er dan niet
Toch mag ik hier niet aan toegeven
Het was immers de Bron die gaf mij het leven
En als je dan aan lager wal raakt
Omdat je er zelf een puinhoop van hebt gemaakt
Mag je dan nog hopen dat de Bron er dan nog voor je zal zijn
Ja, en dat maakt het dan nog hoopvol en een beetje fijn
Dat alles geeft je hoop al is het soms maar even
Dat dit, ondanks alles, een hoopvol baken mag zijn in mijn verdere leven
Gedragen
Al alles niets meer lijkt, wat het ook is
Wanneer er slechts vertwijfeling overblijft na een groot gemis
Als je niet meer fijn kunt (dag)dromen
En alleen nog maar denkt waarom moest mij dat overkomen
Zal het dan nooit meer gebeuren
Dat de dagen wat meer gaan kleuren
Tot het langzaam tot je doordringt dat het leven
Ooit misschien nog wel wat vreugde zal geven
Indien het donker lichte plekken gaat vertonen
En je denkt zou mijn leven toch nog lonen
Als je ineens beseft dat je toch niet bent gaan versagen
Omdat je kennelijk al die tijd bent gedragen
Inzicht
Al leidt inzicht en intens weten niet altijd tot vreugde in het leven
Het geeft je wel de kans om weg gestopt verdriet een plaats te geven
Troost
Als je het even niet meer weet
En je het liefste alles maar vergeet
Zo is het nog te dragen
Zeker als ze er niet teveel naar vragen
Dan lijkt het leven nog een beetje fijn
Want het verdriet toelaten doet wel erg pijn
Als niets de moeite meer waard lijkt, omdat je alles dreigt te verliezen
Maar je niet meer de moed hebt om voor het vechten te kiezen
Wanneer zelfs voordien bestaande zekerheden en dromen ophouden te bestaan
Naar wie kan je dan nog toegaan
Als verleden, heden en toekomst verstoken lijken van elk perspectief
Ook al wordt er dan gezegd, er is iemand die heeft ook jou lief
Maar als dat zelfs geen troost meer biedt
Wat ligt er dan nog voor waardevols in het verschiet
Ik hoop echter dat ik nooit mag verliezen mijn vertrouwen
Omdat ik daarop, al is het als een kaarsvlam zo klein, kan bouwen
Het feit dat je er bent en er kennelijk ook mag zijn
Mag dit een troost zijn, al is deze nog zo klein
Vrijheid
Is dat zweven als een vogel in de lucht
Je zomaar laten voortdrijven in de vlucht
Kan je het nastreven
Of moet je het gewoon beleven
Kan je het kopen
Of er alleen maar op hopen
Is het wat een ander je er van geeft
Of is het hopen je het zelf beleeft
Absolute vrijheid lijkt zo mooi
Weg met de tralies van de kooi
Maar dat is valse schijn
Grenzen zullen er altijd zijn
Al kunnen we dan niet vliegen als een vogel in de lucht
En moeten we steeds op allerlei beperkingen zijn beducht
Bedenk wel dat we in vrijheid zijn geboren
Doch dat we deze vaak zelf of door anderen laten verstoren
Levensweg
De weg van het leven
Die ons is gegeven
Als ware het een klein pakje
Onzeker verzet je het eerste stapje
Je eerste stukje weg is nog tamelijk glad
Al val je ook in het begin wel eens op je gat
Maar dan moet je de eerste bocht omgaan
Zomaar van dat vertrouwde stukje weg vandaan
Om die bocht is de weg al wat minder glad
Je valt opnieuw, maar dan is het al hard
Snel weer terug naar het bekende stuk
Daar had je toch meer geluk
Natuurlijk kan je in gedachten wel eens even
Een stukje terug op de weg van je leven
Als je niet goed hebt opgelet
En niet alles goed op een rijtje hebt gezet
Doch in werkelijkheid is het een weg met éénrichtingsverkeer
Je kan allen maar heen en nooit meer weer
Ik wil soms zo graag weer terug naar toen
Om het vanaf daar beter te doen
Doch de weg gaat onverbiddelijk door naar onbekende verten
Waar brengt hij me heen, laat ik van nu af aan beter opletten
En er van leren waar ik onderuit ben gegaan
Waarbij ik mezelf en anderen zo vaak heb pijn gedaan
Op de gewone weg rijden kan je leren
Gaat het daarbij verkeerd dan kan je nog keren
Maar voor de weg van het leven
Kan niemand je een recept geven
In de hoop dat ik niet op de levensweg door blijf prutsen
Maar er in het vervolg enige zegen op mag rusten
Dan zie ik de weg, of die slecht zal zijn of goed
Met vertrouwen tegemoet
Rust
Vaak kan ik de rust niet vinden, dan heb ik het even niet
Maar dat hoeft toch niet, er is er één die je altijd ziet
Je mag er op hopen en om vragen
Of hij je af en toe wil dragen
Soms wil je wel eens wegkruipen in het leven
Ik ben er nu niet, laat me met rust, al is het maar even
Dan weer denk je ha fijn mensen om me heen
Ook dat helpt niet altijd, want voor je gevoel blijf je ook dan alleen
Als je somber bent denk je waar haal ik de moed vandaan
Om overeind te blijven en vooral opgewekt door te gaan
Want je bent volwassen en er wordt iets van je verwacht
Ook al gaat dat soms ver boven je kracht
Toch is het er zo maar opeens dat rustige gevoel
Zomaar midden in het dagelijkse gewoel
Dan weet je het opeens weer ik ben niet alleen
Hij is altijd om mij heen
Om me kracht en moed te geven
Voor de rest van mijn leven
Op zulke momenten kan ik alles weer aan
Omdat ik weet dat ik er nooit alleen voor zal staan
Niet vergeten
De zorg om het bestaan
Hoe moet dat nu toch verder gaan
Zorgen om dingen die nooit gebeuren
Maar je leven soms zo somber kunnen inkleuren
Daarom kan het geen kwaad als je eens stilstaat
En beseft waar het werkelijk om gaat
Want door dat te vergeten
Bestaat ons leven slechts uit werken en eten
Toeval
Een wei vol bloemen
De bijen die zoemen
Een lucht vol hemelsblauw
Het gras bedekt met dauw
Een waterlelie op het water
En een eekhoorn die wat spaart voor later
Het jonge leven in mei
Dat maakt mij toch zo blij
En als ik voel de warmte van de zonneschijn
Weet ik dat kan niet allemaal toeval zijn
Groot
Als de zon bloedrood in de zee verzinkt
En de schreeuw van de zeemeeuw klinkt
Voel je je groot en klein tegelijk
Een tevens arm en toch rijk
Voel je dat je deel uitmaakt van dit prachtige geheel
Ook al ben je maar een nietig deel
Het feit dat je er (bij) mag zijn
Maakt je groot al ben je klein
Hoe ver
Hoe ver moet je gaan
Voordat je eindelijk stil blijft staan
Moe van het jakkeren en jagen
Altijd doorgaan en nooit versagen
Alles heb je toch, wat zeur je nou
Maar je voelt je wel bont en blauw
Want je hebt geen tijd voor dromen
En ook niet om aan jezelf toe te komen
Eerst nog dit en dat, het kan niet wachten
Je wilt rust maar het wil niet uit je gedachten
Want er moet veel, het is toch jouw plicht
Totdat je niet verder kunt en valt op je gezicht
Ineens zie de betrekkelijkheid van alles in
En ervaart, het is niet allemaal gewin
Immers als je vandaag vergeet te leven
Kan niemand je dat morgen nog terug geven
Probeer daarom iedere dag goed te doorleven
En jezelf en anderen genoeg ruimte te geven
Als we het konden overdoen…
…zouden we dan weer dezelfde fouten maken?
Waarom zoek je geluk vaak zover…
…terwijl het binnen handbereik ligt?
Begrip zegt meer dan vele woorden
Eindeloze zee
Grote oceaan met je verre horizon
Ik wilde dat ik met jou mee kon
Zo maar stromen zonder schijnbaar doel
Zonder plan, maar wel met veel gevoel
Soms ben je rustig en kabbelt voort
Of onstuimig, zodat men je van verre hoort
Van waterdruppels heb jij er ontelbaar veel
Maar kijkend naar jou ziet men slechts het geheel
Als ik jou kabbelen zou kunnen verstaan
Dan zou er een wereld voor mij opengaan
Paartjes liepen langs jouw oever hand in hand
Terwijl jouw golfjes kabbelden op het strand
En hoe mooi zijn de schaduwen in het water
Dan wordt je stil al ben je nog zo’n prater
En als de zon bloedrood in jou ondergaat
Ben je ontroerd en dankbaar dat zoiets bestaat
Als ik dan niet met jou mee kan komen
Laat dan wat van jouw wijsheid in mij stromen
Dankbaar
”Ben je verdwaald in de woestijn
Ik zal er voor je zijn
Ben je gejaagd door de wind
Ik zal er voor je zijn mijn kind
Ben je eenzaam en heb je pijn
Ik zal er voor je zijn
Ben je teleurgesteld in het leven
Ik zal je weer vertrouwen geven
Heb je verdriet en voel je jezelf klein
Ik zal er voor je zijn
En als je het leven niet ervaart als fijn
Ik zal er voor je zijn
En hoe hij ook spoort jouw levenstrein
Ik zal er altijd voor je zijn”
Deze nabijheid voelen in je bestaan
Doet je dankbaarder door het leven gaan”
Levenslessen
Je kunt veel lezen over hoe je leven moet
Maar er is niemand die het voor je doet
Hoe eenvoudig het in boeken soms ook staat
In het leven blijkt dat het minder simpel gaat
Als je niet op pad gaat kan je niet verdwalen, …
…maar je komt ook nergens
Als je niets positiefs kunt zeggen,
…kun je beter zwijgen
Als je klein bent, val je ook,
…maar het doet niet zo zeer
Geloof in jezelf
Wanneer anderen wel in mij geloven
Moet ik zelf de laatste twijfels uitdoven
Dieptepunten in het leven …werken louterend
De weg naar omhoog
Een groeiend mens is op weg naar de top van de berg
Doch het daarvoor doorlopen van diepe dalen is erg
Eenmaal uit het dal geklommen denk je, nu ben ik er
Val je weer naar beneden en soms heel erg ver
Soms heb je nauwelijks de kracht, maar je moet door
Maar o wonder ineens voel je, je staat er niet alleen voor
We lopen op zijpaden en denken, ze bekijken het maar zeg
Zonde van de tijd, want je moet weer naar de goede weg
Een weg nogal eens geplaveid met pijn en verdriet
Doch kennelijk hoort dat er bij, kan het zonder dat niet
Krijgen we inzicht dat we een bepaalde weg moeten gaan
Aanvaarden we het beter en blijven niet zielig stil staan
Dat we vol vertrouwen op de goede weg mogen doorgaan
Met veel gevende liefde en mededogen in ons verdere bestaan
Tijd
Seconden, minuten en uren
Ze zouden eeuwig moeten duren
Doch er zijn ook nogal wat dagen
Die je snel naar het einde wil dragen
Dat ze maar snel om mogen zijn
Ja, want daarna wordt het wel weer fijn
Meegezogen in de stroom van ’t leven
Vaak zonder er aandacht aan te geven
Maar dan plots als in een flits
Denk je heb ik niet wat gemist
Bedenk heel goed in je leven
Ook jij bent hier maar even
Of je de tijd nu ziet als zuur of zoet
Belangrijk is wat je er mee doet
Dichtbij
Om je heen is veel meer dan je denkt
Als je er maar aandacht aan schenkt
Maar in de run van jouw bestaan
Wil je er wel eens aan voorbijgaan
Leer mij om:
- mijzelf en anderen met geduld en liefde te behandelen;
- niet alleen te vergeven maar ook te vergeten.